żenada, żenada
pomyślałem o kolejnym dniu mojego życia. beznadziejnego życia. Bo jak nazwać to życie jeśli każdego dnia autobus ucieka mi przed nosem, mimo, że wychodzę coraz wcześniej. Niedługo już w ogóle nie będę spać.
SZLAG
Znowu gówno.
Po co ludziom psy???
kunia za głośno powiedziałem Nowakowska spojrzała na mnie z dezaprobatą.
Pitolę.
Znów odjechał.
Kurza twarz. Rozpłaszczone pod moim butem gówno zaczęło przybierać ludzką postać.
Naprawdę muszę już być zmęczony.
I nagle czuję wbijające się w moją szyję ostre zęby.
W głowie pustka, wykorzystałem już rano wszystkie przekleństwa.
Czuję jak moje ciało upada, ale nie jestem w stanie nic z tym zrobić. Wtem niewyraźnie widzę, że Nowakowska do mnie biegnie i, że rosną jej wielkie, białe skrzydła.
Moje życie sięgnęło dna.
I w tym momencie zdaję sobie sprawę, że to nie moja wyobraźnia, to się dzieje naprawdę. Sąsiadka zaczyna mi coś wysysać ze szyi. Z kącika ust spływa jej krew. Moja krew.
O blee
I słyszę "już za późno albo zostaniesz wampirem, wiem brzmi okropnie" wcale nie - myślę sobie – nie będę musiał spać i nie będę zmęczony "ale za to będziesz nieśmiertelny" bailando - najlepszy dzień w moim życiu!
"Mogę również sprawić byś wrócił do swojej codzienności"
do czego? do wciąż odjeżdżającego autobusu?
"ale niestety twoje życie skróci się o 10 lat, wampir wbił się bardzo głęboko"
nie zastanawiam się wcale.
Jednak przezorny zawsze ubezpieczony - wbijam się w szyję Nowakowskiej, tak na wszelki wypadek jak bym zatęsknił za moja przeszłością.

żenada, żenada
pomyślałem o kolejnym dniu mojego życia. beznadziejnego życia. Bo jak nazwać to życie jeśli każdego dnia autobus ucieka mi przed nosem, mimo, że wychodzę coraz wcześniej. Niedługo już w ogóle nie będę spać.
SZLAG
Znowu gówno.
Po co ludziom psy???
kunia za głośno powiedziałem Nowakowska spojrzała na mnie z dezaprobatą.
Pitolę.
Znów odjechał.
Kurza twarz. ...

Nagle usłyszałam pisk hamulców i w tej samej chwili wszystko zniknęło. Gdy nieśmiało otworzyłam oczy, to co zobaczyłam w niczym nie przypominało ulicy, którą szłam do pracy. Zamiast na betonowym chodniku leżałam na trawie, wokół panowała cisza. Ostrożnie spróbowałam się poruszyć i wtedy zobaczyłam młodego mężczyznę siedzącego na kamieniu.
-Umarłam?
-Nie-odparł nieznajomy-Wszechmocny postanowił dać Ci jeszcze jedną szansę.
-Kto? Szansę na co?-zapytałam kompletnie zdezorientowana.
-Możesz zdecydować w jakiej postaci wrócisz na Ziemię-ciągnął dalej nieznajomy-możesz wrócić jako człowiek albo możesz wrócić jako Nieśmiertelna, jednak ma to swoje konsekwencje. Gdy zdecydujesz się na takie rozwiązanie otrzymasz pewne dary. Jednym z darów będzie umiejętność uzdrawiania ludzi i Nieśmiertelnych, nikomu jednak nie będziesz mogła odmówić pomocy, bez względu na to czy według Ciebie zasługuje na nią czy nie. Dodatkowo gdy dotkniesz głowy człowieka lub Nieśmiertelnego poznasz jego przeszłość i przyszłość, bo los wszystkich został zapisany w Wielkiej Księdze. Pamiętaj, że na niczyją przyszłość nie będziesz miała wpływu, wszystkie próby jej zmiany nic nie dadzą, bo przeznaczenie musi się wypełnić. Decyduj.
-Muszę się zastanowić...
-Decyduj
-Dobrze, chcę zostać Nieśmiertelną-powiedziałam nie do końca wiedząc na co się piszę
-Zdecydowałaś, pamiętaj jednak, że każdy dar jest jednocześnie przekleństwem.
Znów błysnęło światło a ja znalazłam się na ulicy, którą szłam do pracy.

Nagle usłyszałam pisk hamulców i w tej samej chwili wszystko zniknęło. Gdy nieśmiało otworzyłam oczy, to co zobaczyłam w niczym nie przypominało ulicy, którą szłam do pracy. Zamiast na betonowym chodniku leżałam na trawie, wokół panowała cisza. Ostrożnie spróbowałam się poruszyć i wtedy zobaczyłam młodego mężczyznę siedzącego na kamieniu.
-Umarłam?
-Nie-odparł...

- Co się stało? Strasznie boli mnie głowa. I jestem mokra, i lepka.
Otworzyłam oczy i zobaczyłam wnętrze samochodu i … siebie. Byłam cała we krwi, a ponadto nie mogłam ruszyć ręką ani nogą, utknęłam. Słyszałam głosy ratowników i strażaków, hałas jakiś maszyn, próbowałam krzyczeć, ale z mojego gardła wydobywał się zaledwie cichy jęk. Wiedziałam, że nikt mnie nie widzi, dla nich moje auto było tylko stertą złomu.
Jechałam z moim chłopakiem, on prowadził, ja siedziałam z tyłu, gdy zderzyliśmy się czołowo z innym pojazdem. Wcześniej przeczytałam sms, który przyszedł na jego telefon: „Kocham Cię. Tęsknię. Iza”. Wiem, że za chwilę umrę, nie chcę tego, muszę się na nich zemścić.
- Nie musisz umierać. Mogę Ci dać nieśmiertelność i możliwość wyrównania rachunków.
- Kim jesteś? Skąd się wziąłeś?
- Jestem pobratymcą Drakuli i Edwarda Cullena.
- Jesteś, jesteś wampirem.
- Tak i mogę Cię uratować. Możesz żyć z moją rodziną w zdrowiu i szczęściu. Jednak pamiętaj, że nigdy nie będziesz mogła porozmawiać ze swoimi bliskimi twarzą w twarz. Będziesz za nimi tęsknić i o nich myśleć całą wieczność.
- Ja nie mam rodziny. Miałam chłopaka, ale mnie zdradził, nie będę za nim tęsknić.
- Jak sobie życzysz, ja tylko ostrzegałem. To będzie boleć, ale później poczujesz ulgę.
- Zrób to, nie chcę umierać, szybko, bo się rozmyślę, a potem pogadamy o zemście.
- Dobrze.

- Co się stało? Strasznie boli mnie głowa. I jestem mokra, i lepka.
Otworzyłam oczy i zobaczyłam wnętrze samochodu i … siebie. Byłam cała we krwi, a ponadto nie mogłam ruszyć ręką ani nogą, utknęłam. Słyszałam głosy ratowników i strażaków, hałas jakiś maszyn, próbowałam krzyczeć, ale z mojego gardła wydobywał się...

Wyobraźmy sobie,że w cudowny sposób zyskujesz nieśmiertelność. Przeżywasz całą rodzinę: rodziców, rodzeństwo, kuzynów, wujków itp. Pokochasz kogoś masz dzieci, i załóżmy że Ty będziesz młody a ona będzie się starzała i nic nie będziesz w stanie zrobić...Masz dzieci, i one też umierają. Przeżywasz wszystkich, których znasz, ale w końcu podnosisz się, poznajesz nowych ludzi, a oni w końcu też umierają, i tak w kółko... Poza tym ciągle musisz zmieniać tożsamość,żeby nie wyszło na jaw, że jesteś nieśmiertelny, bo ludzie z zazdrości by Cię zniszczyli...Patrzysz na kolejne wojny, upadki ustrojów,świat się zmienia i czasy, w których Ty żyłeś są dla nich tak abstrakcyjne jak dla nas epoka kamienia łupanego... A Ty masz nostalgię do tamtych czasów, tamtych ludzi, nawet rządów, tamtego zapachu kawy, chleba, który już nigdy tak nie będzie taki sam...Nie wierzę,że z czasem by się nie coś takiego nie pojawiło, bo nawet jak teraz np. wspomnisz fajne wakacje itp. tęsknisz za tym. A z wiekiem człowiek mądrzeje i tęskni za wieloma rzeczami. Tęsknisz np. za starą szkoła, za tamtymi ludźmi? A gdybyś już nigdy miał nie spotkać przyjaciół, rodziny? W końcu zrozumiałbyś,że nie można żyć samotnie patrzeć jak wszyscy, których kochasz umierają , starzeją się na Twoich oczach...A np. gdybyś był wampirem ? Uwięziony w martwym ciele, zmuszony żyć w mroku byłbyś skazany na nieuchronną stagnację. I tylko na picie krwi... Zapomnij o ukochanych potrawach, itp... Nie czujesz ani zimna ani ciepła bo masz martwe ciało więc np. śpiąc z kimś nie będziesz czuł ciepła jego ciała...I poza tym większość ludzi widziała by w Tobie potwora, nawet gdybyś nie był wampirem, bo kto normalny nie umiera? taki już jest ten świat: cykl śmierci i życia, nawet przyroda umiera, by odrodzić się, tak może my rodzimy się w lepszym świecie, jeśli pomyślnie przeszliśmy próbę na ziemi... Wieczność jest bez znaczenia jeśli ma się ją spędzić samotnie: człowiek z czasem dochodzi do wniosku,że to choć brzmi jak banał liczy się tylko miłość, przyjaźń, rodzina...więc pozostanę człowiekiem.

Wyobraźmy sobie,że w cudowny sposób zyskujesz nieśmiertelność. Przeżywasz całą rodzinę: rodziców, rodzeństwo, kuzynów, wujków itp. Pokochasz kogoś masz dzieci, i załóżmy że Ty będziesz młody a ona będzie się starzała i nic nie będziesz w stanie zrobić...Masz dzieci, i one też umierają. Przeżywasz wszystkich, których znasz, ale w końcu podnosisz się, poznajesz nowych ludzi,...

Nie bez przyczyny człowiek dąży do wynalezienia eliksiru, który sprawi, że będzie nieśmiertelny. Ta nasza pogoń moim zdaniem ma sens, ponieważ ludzkie życie jest za krótkie. Nieśmiertelność pozwoliłaby mi spełnić wszystkie marzenia, dzięki niej odwiedziłabym WSZYSTKIE wymarzone miejsca. Zdaję sobie sprawę, że nawet jeśli dorobię się fortuny, to nie zdołam zwiedzić całej kuli ziemskiej. Co najbardziej podobałoby mi się w nieśmiertelności? Brak pośpiechu. Miałabym czas na wszystko, nigdzie bym nie goniła, nie spieszyła się, bo po co? Miałabym nieograniczoną ilość godzin, więc wszystkie rzeczy mogłabym wykonać o wiele solidniej. Jest jednak małe ale - skorzystałabym z nieśmiertelności jedynie w chwili, gdy wiedziałabym, że moi bliscy również będą mięli taką okazję. W innym razie nie byłabym w stanie przyglądać się temu jak jeden po drugim odchodzą i zostaję sama.

Nie bez przyczyny człowiek dąży do wynalezienia eliksiru, który sprawi, że będzie nieśmiertelny. Ta nasza pogoń moim zdaniem ma sens, ponieważ ludzkie życie jest za krótkie. Nieśmiertelność pozwoliłaby mi spełnić wszystkie marzenia, dzięki niej odwiedziłabym WSZYSTKIE wymarzone miejsca. Zdaję sobie sprawę, że nawet jeśli dorobię się fortuny, to nie zdołam zwiedzić całej...

Jest słoneczny, dość ciepły dzień. Niedawno miałam trochę kłopotów ze zdrowiem a dzisiaj idę po odbiór wyników. Jestem trochę poddenerwowana, ale mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze.
...
Wychodzę z gabinetu lekarskiego załamana i cała zapłakana. Lekarz podejrzewa u mnie nowotwór, może nawet złośliwy. A jaj mam tyle planów i marzeń których jeszcze nie zdążyłam zrealizować. Mam małe dziecko przy którym chciałabym być i patrzeć jak dorasta. Wtedy podchodzi do mnie jakaś kobieta, odciąga w kąt i mówi, że może mi pomóc. Przez swoje zdenerwowanie nie rozumiem wszystkiego co mówi, zrozumiałam tylko, że może mnie wyleczyć i sprawić, że stanę się nieśmiertelna. Zgadzam się bez namysłu. Przemiana ma się dokonać po północy.
...
Jest 8 rano, właśnie się obudziłam i powinnam być już po przemianie. Czuje się jakoś dziwnie. Moja córka jeszcze smacznie śpi. Patrzę na nią i ... nie czuję nic. Nie czuję żadnych uczuć, ani miłości, ani złości. Ta przemiana sprawiła, że nie potrafię odczuwać żadnych emocji. Po co ja się na to zgadzałam...

Jest słoneczny, dość ciepły dzień. Niedawno miałam trochę kłopotów ze zdrowiem a dzisiaj idę po odbiór wyników. Jestem trochę poddenerwowana, ale mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze.
...
Wychodzę z gabinetu lekarskiego załamana i cała zapłakana. Lekarz podejrzewa u mnie nowotwór, może nawet złośliwy. A jaj mam tyle planów i marzeń których jeszcze nie zdążyłam...

Jak zwykle głodna ja pędem pokonuję schody, dostojnie biegnąc do lodówki, gdy wtem przy stole widzę kobietę. Zwyczajna, normalna babeczka, ale co ona tu robi? Stoję i patrzę na nią, aż w końcu ona się podnosi i do mnie mówi:
-Nudne to twoje życie, lodówka, pies, spacer, lodówka, siłownia, lodówka, sen... Nie nudzi cię to?
-Nie, czemu? Stabilizacja, bezpieczeństwo są dla mnie ważne.
-A nie wolisz tak w głębi duszy być kimś innym?
-Wyidealizowaną supermodelką? Nie.
W tamtym momencie uświadomiłam sobie, że to głupio brzmi, ale cóż, jeszcze umysłowo spałam.
-Nie, kimś lepszym. Kimś z mocą, kimś, kto nie umiera.
-Czarodziejką?
-Coś w ten deseń.
Mój mózg zaczął wreszcie pracować, zaczęłam łączyć fakty: obca baba wchodzi mi do domu i proponuje bycie czarodziejką. Wniosek: Trzeba ją stąd usunąć, zanim będzie groźnie.
-Nie, raczej nie, lubię to, co jest.
-Czemu nie?
-Jakbym była nieśmiertelna, to kto by mi z bliskich został? Zostałabym sama na świecie, a tego nie chcę, wolę umrzeć, niż być samotną kobietą na cmentarzu.
-Przemyśl to jeszcze, możesz być wielka.
Wtedy się zezłościłam i z mocą właściwą osobie zaspanej powiedziałam:
-Nie chcę niczego! Chcę żyć moim nudnym życiem z moimi śmiertelnymi znajomymi i moim śmiertelnym psem. Proszę opuścić mój dom!
Byłam przekonana, że kobieta wyjdzie. Myliłam się. Ona po prostu zniknęła, a z szoku wybudził mnie dopiero mój pies, domagający się jedzenia.

Jak zwykle głodna ja pędem pokonuję schody, dostojnie biegnąc do lodówki, gdy wtem przy stole widzę kobietę. Zwyczajna, normalna babeczka, ale co ona tu robi? Stoję i patrzę na nią, aż w końcu ona się podnosi i do mnie mówi:
-Nudne to twoje życie, lodówka, pies, spacer, lodówka, siłownia, lodówka, sen... Nie nudzi cię to?
-Nie, czemu? Stabilizacja, bezpieczeństwo są dla...

Odpowiedź na to pytanie wydaje się oczywista, ale "wydaje się" jest tutaj kluczowe. W końcu kto by nie chciał latać, czytać w myślach, władać żywiołami czy być nieśmiertelnym. I jak pierwsze trzy wzięłabym bez namysłu (jak dają to bierz), tak nieśmiertelność nie jest taka mega super hiper fajna i w ogóle to świetnie jest być nieśmiertelnym.
Z dwóch powodów.
Po pierwsze kto wie co tam jest drobnym druczkiem napisane? Może to nieśmiertelność jak w Guliwerze? Oznajmiam wszem i wobec, że nieśmiertelność to nie to samo co wieczna młodość. I tu jest pies pogrzebany. Zaprawdę powiadam wam drobny druczek jest najważniejszy!
Po drugie no komu by się chciało? Ile można siedzieć na tej ziemi i się męczyć. Posiadanie super zdolności nie usunie magicznie naszych problemów (magicznie hehe) chyba nawet wręcz przeciwnie, w książkach zawsze ludzie "specjalni" mają problem za problemem. Jestem spokojnym człowiekiem, który trzyma się od takiego czegoś z dala.
Koniec końców. A idź mi pan z taką magią, co mi życie popsuje! A na co to komu takie coś? Wole sobie spokojnie na tej wsi żyć i nie wadzić nikomu, i sobie spokojnie umrzeć na stare lata jak Pan Bóg przykazał.

Odpowiedź na to pytanie wydaje się oczywista, ale "wydaje się" jest tutaj kluczowe. W końcu kto by nie chciał latać, czytać w myślach, władać żywiołami czy być nieśmiertelnym. I jak pierwsze trzy wzięłabym bez namysłu (jak dają to bierz), tak nieśmiertelność nie jest taka mega super hiper fajna i w ogóle to świetnie jest być nieśmiertelnym.
Z dwóch powodów.
Po pierwsze kto...

Listopadowy wieczór otulający świat mgłą, ach ta jesień, pora roku, która ma w sobie tyle magii. Pogrążona w myślach nie zauważam idącego za mną chłopaka. Zawsze mija mnie wiele osób, dlaczego miałaby zwrócić uwagę właśnie na niego. Zatrzymuje się dopiero na dźwięk jego głosu i uświadamiam sobie, że mówi do mnie. Yyyy... moje imię brzmi jak zaklęcie wypowiadane przez jakiegoś elfa. Chyba za dużo ostatnio czytam książek fantastycznych. Spokojnie, opanuj się- karcę sama siebie w myślach. -Kornelio- słyszę ponownie. Nie mogę ignorować jego głosu. Spoglądam w jego oczy i tonę, głębia oceanu pokrywa mój umysł. Co się dzieje?! Patrzę na niego i nie mogę się ruszyć, co on ze mną robi. Motyle zaczynają tańczyć salsę w moim brzuchu, gorąco uderza mi do głowy, a dreszcze ogarniają moje ciało. Kim jest ten nieznajomy? Wyciąga do mnie dłoń i uśmiecha się zalotnie. A ja bez zastanowienia podaję mu swoją i wiem, że pójdę za nim na koniec świata. Nasze dusze zostały połączone- mówi do mnie, tym swoim dźwięcznym głosem. Ja już dawno straciłam kontakt ze swoim ciałem, a co dopiero z duszą! Nie potrafię logicznie myśleć, ale nie jestem pewna, że jest to konieczne w danej chwili. Jest on i jestem ja, czego więcej mi potrzeba. - Kornelio jesteś wyjątkowa, cieszę się, że cię odnalazłem. Podnosi moją dłoń i całuje jak przystało na dżentelmena. Na mojej dłoni pojawiają się złote znaki, przypminjące runy. Co się dzieje?- pytam. Nienzajomy uśmiecha się ciepło- obudziłem twoją moc, jesteśmy związani od milionów lat. Anioły łączą się ze sobą, zanim zostaną zesłane na ziemię. Jesteś aniołem miłości, musisz sobie to tylko przypomnieć. Twoje wspomnienia zostały uśpione, ale teraz wszystko zacznie do ciebie wracać. Kornelio spójrz w niebo i zażądaj swojej mocy- powiedział jakby nigdy nic. Zwariował, albo ja nawąchałam się czegoś po drodze! Jednak jego poważny wzrok utkwiony we mnie, nie daje mi wyboru. Drżacym głosem mówię to co mi przekazał, po czym niebo staje się granatowe i daje się słyszeć grzmoty. Mgła gęstnieje, a ja czuję, że unosze się w powietrzu, czyżbym nagle stała się cześcią mgły? Słyszę tylko ostatnie słowa- wrócę po ciebie i znowu pojawia się przede mną blok w którym mieszkam.

Listopadowy wieczór otulający świat mgłą, ach ta jesień, pora roku, która ma w sobie tyle magii. Pogrążona w myślach nie zauważam idącego za mną chłopaka. Zawsze mija mnie wiele osób, dlaczego miałaby zwrócić uwagę właśnie na niego. Zatrzymuje się dopiero na dźwięk jego głosu i uświadamiam sobie, że mówi do mnie. Yyyy... moje imię brzmi jak zaklęcie wypowiadane przez...